De zwart-witte tekeningen van Lotte Batelaan zijn ongemakkelijk. De vervormde lichamen wringen zich, ontdaan van verwijzing naar een omgeving, tussen de randen van het papier, opgesloten, bijna vechtend tegen hun kader. Ze tonen zich vaak frontaal aan de kijker. Hoewel ze zeer lichamelijk zijn, soms met een seksuele ondertoon, lijken de figuren tegelijkertijd niet meer dan lege omhulsels.
Wendy Bos gebruikt de beeldcultuur van het nieuws letterlijk en figuurlijk als achtergrond voor haar werk. De snelle gebeurtenissen uit de krant worden door haar ontdaan van hun actualiteit, geanalyseerd en bewerkt. Ze ontneemt de afbeeldingen van de realiteit hun context, in letterlijke zin hun visuele omgeving, en geeft ze een nieuwe te geven, namelijk die van de door haar vormgegeven werkelijkheid.
Matrijs van Merg (kunstenaarsnaam van Martijn van den Berg) knipt in alles wat hij ziet en hoort (zelfs in zijn eigen naam). Vervolgens brengt hij die samples (alledaagse voorwerpen, delen daarvan, symbolische tekens) samen in zijn eigen visie op de kunst en de werkelijkheid.