In Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst wordt een nieuwe stap gezet in de benadering van het oeuvre van James Ensor. Uit de tentoonstelling blijkt dat Ensors kunst ook in de huidige artistieke scène zijn actualiteit heeft behouden. De kunstenaar wordt uit zijn historische context gehaald en resoluut benaderd als een tijdloze kunstenaar, wier thematiek en techniek onlosmakelijk is verbonden met de praktijk van tal van hedendaagse kunstenaars. Ensors onderwerpen en gezichtspunten blijven ook bij het begin van de eenentwintigste eeuw brandend actueel. Thema’s als het masker en het groteske, de sociale kritiek, het zelfportret, de identificatie met Christus, de massa, de satire en de dood hebben in de hedendaagse beeldende kunst immers niet aan relevantie ingeboet. De tentoonstelling legt onvermoede verbanden en toont aan dat Ensor in zijn visionaire oeuvre een doel nastreefde dat hem met tal van hedendaagse kunstenaars verbindt.
Naast een uitgebreide selectie van Ensors werk (schilderijen, tekeningen en grafiek) bevat de tentoonstelling hedendaagse gelijkgestemden en tegenhangers in schilderijen, beeldhouwwerken, video’s, installaties, performance, tekeningen ... Op die manier wordt de beeldende wereld van Ensor verbonden met deze van onder meer Eija-Liisa Ahtila, Francis Alÿs, Huma Bhabha, Jake & Dinos Chapman, George Condo, Thierry De Cordier, Marlene Dumas, Thomas Hirschhorn, Yang Jiechang, Tomasz Kowalski, Jonathan Meese, Bruce Nauman, Ugo Rondinone, Dana Schutz, Cindy Sherman, Raymond Pettibon, Thomas Schütte, Philippe Vandenberg, Jan Vercruysse, en Thomas Zipp.