Julian Dashper (1960-2009) maakte in zijn werk vaak een verbinding tussen abstracte kunst en populaire cultuur. Een voorbeeld is ‘The Big Bang Theory’ waarbij hij namen van bekende Nieuw-Zeelandse kunstenaars op drumstellen heeft geplaatst als of het rocksterren zijn.
Koen Delaere (1970) maakt abstracte schilderijen. Hij werkt vanuit vooraf vastgestelde voorwaarden. Het gaat hem om het vinden van vrijheid door middel van de beperking.
“Ik had ooit een atelier in een oude school waarbij ik iedere dag voor mijn raam het onkruid tussen de strenge structuur van de tegels op het plein door zag woekeren. Dat is precies wat ik ook doe, ik laat dingen woekeren, muteren, groeien.” (bron citaat: Tubelight 01-01-07)
WJM Kok (1959) werkt meestal in series of reeksen, gedreven door een drang naar volledigheid en noodzakelijkheid. Maar een reeks hoeft nadien niet per se bij elkaar te blijven. Individuele werken kunnen gaandeweg hun eigen leven gaan leiden. De Paraplufabriek toont een werk uit de reeks ‘Maxi Color’ uit 1990.
Jan van der Ploeg (1959) maakt abstracte muurschilderingen in musea, publiek gebouwen en soms in private omgevingen, verspreid over de wereld. Zijn werk is minimalistisch en kent een strakke systematiek. Kleur en contrast spelen een belangrijke rol. Op verzoek van Plaats Delict pakte van der Ploeg een wand in de Paraplufabriek aan.
In 2011 presenteert Plaats Delict een tentoonstellingsreeks die in het teken staat van het opzoeken van grenzen. Plaats Delict bestaat uit: Niek Audenaerd, Daniela Schwabe, Rolf Slagboom en Janita de Vries. Voor de tentoonstelling ‘Kleur’ nodigden zij Jan van der Ploeg uit als gastcurator.