In de tentoonstelling wordt een selectie van recente tekeningen en video’s getoond, en er verschijnt een publicatie die ingaat op verschillende aspecten van het werk van Piene, zoals de rol van geluid, het performatieve karakter van de handeling van het tekenen en de relatie tussen angst en fantasie.
Pienes werken zijn krachtig en intens. Sinds de late jaren '90 maakt zij houtskooltekeningen van naakte figuren op papier en vellum, gebaseerd op afbeeldingen van haarzelf, anderen en, incidenteel, dieren. In haar video's rekt zij de grenzen van filmische elementen zoals geluid, voice-over en vertelling op. Met eenvoudige technieken als vertraging van beeld en geluid dwingt zij de beschouwer zich te verhouden tot een subversief en duister niveau. In haar video-installaties herdefinieert Piene extreme emoties zoals isolement en angst met sterke licht-donker contrasten, intense soundtracks en eenzame optredens.
Chloe Piene maakt deel uit van een jonge generatie kunstenaars die nieuwe vormen van representatie van deviante posities onderzoekt. In plaats van het benadrukken van een bekend verlies van het zelf in het moderne leven, dwingt Piene de beschouwer zich los te maken van elke illusionaire staat van zijn. Op deze wijze slaagt zij er in een subtiele overeenkomst te bewerkstelligen tussen de benarde toestand van held en slachtoffer, kijker en protagonist.