Van 25 mei t/m 8 juli 2007 presenteert Foam_Fotografiemuseum Amsterdam een tentoonstelling van de fotograaf Lise Sarfati. In 2003 maakte Sarfati een reis door de Verenigde Staten en portretteerde jongvolwassenen in de context van hun solitaire bestaan. Ze fotografeerde in steden als Austin (Texas), Berkeley, Oakland en Los Angeles (Californië), Portland (Oregon) en New Orleans (Louisiana). Met minimale aanwijzingen weet Sarfati haar onderwerpen in hun alledaagse leefomgeving treffend vast te leggen: in de slaapkamer, de tuin, de keuken of supermarkt.
Lise Sarfati heeft alom lof geoogst voor een serie die ze in de jaren negentig van de vorige eeuw heeft gemaakt in enkele Russische steden, waaronder Moskou, Norilsk en Vorkoeta. In deze serie heeft ze zich geconcentreerd op wat ze zelf de ‘brute bohème’ noemt, het intense leven in de atmosfeer van verval in het postsovjettijdperk.
In de serie La Vie Nouvelle ‘dramatiseert’ Lise Sarfati de complexiteit van de identiteit van adolescenten. Deze jonge mensen bevinden zich immers zowel emotioneel als lichamelijk op onbekend terrein: zelfs de eenvoudigste gevoelens worden als overweldigend ervaren en hun leven kent een intensiteit die volwassenen niet meer ondervinden. Het is een parallelle werkelijkheid, een gebied dat niet wordt begrensd door geografische ruimte of politieke systemen, tussen de absolute werkelijkheid en bewust gecreëerde fictie in. Een gebied met speciale rituelen en gedragscodes. De scheidslijn tussen goed en kwaad, tussen geluk en droefheid, onschuld en verdorvenheid of fantasie en werkelijkheid is hier nergens helemaal scherp. La Vie Nouvelle is opgezet om in een bepaalde volgorde te worden bekeken, als afleveringen van een stuk met een open einde, waar elk personage weer kan dienen als uitgangspunt voor een nieuwe subplot met zijn eigen verrassende ontwikkelingen.
Lise Sarfati (1958, Frankrijk woont en werkt in Parijs. Ze is in 1979 aan de Sorbonne afgestudeerd in Ruslandkunde en houdt zich sinds 1986, toen ze werd aangesteld als officieel fotograaf voor de Académie des Beaux Arts in Parijs, fulltime bezig met fotografie. Ze kreeg een beurs van Fiacre Ministerie van Cultuur (Parijs) en van Villa Médicis Hors les Murs. In 1989 reisde Sarfati naar Rusland, waar ze tot 1998 vrijwel ononderbroken heeft gewerkt.
Het werk van Sarfati is in diverse landen te zien geweest, onder andere bij solotentoonstellingen in Domus Artium in Salamanca, Maison Européenne de la Photographie in Parijs, The Photographers’ Gallery in Londen, Museo de San Telmo in San Sebastian, Yossi Milo Gallery in New York, Rose Gallery in Santa Monica, Nicolaj Centrum voor Moderne Kunst in Kopenhagen en bij een groepstentoonstelling in het Centre Georges Pompidou in Parijs. Haar werk is opgenomen in verscheidene openbare collecties, waaronder die van Los Angeles County Museum of Art, Brooklyn Museum of Art en Philadelphia Museum of Art. In 1996 kreeg ze de Prix Niepce in Parijs en de Infinity Award van ICP in New York.