Het Nederlands Instituut voor Mediakunst presenteert in samenwerking met het 5 days off festival de tentoonstelling (in)visible sounds. In deze tentoonstelling betreedt de bezoeker de wereld van de onzichtbare technologie. Een wereld waarbij gebruik wordt gemaakt van aanwezige elektronische velden, radiogolven, frequentieverschillen en luchtverontreiniging.
De alomtegenwoordigheid van computers en mobiele communicatie middelen heeft er toe geleid dat digitale technologie steeds meer onderdeel is gaan uitmaken van onze omgeving. Onzichtbare, draadloze netwerken hebben onze manier van communiceren, werken, leren en spelen veranderd. Zij spelen zelfs een belangrijke rol in het tot stand komen van onze identiteit en onze relatie met anderen. In de ontwikkeling is de aandacht voor het apparaat steeds meer verschoven van de techniek naar de waarde die het heeft voor de vorming van onze ervaring. De kunstenaars in de tentoonstelling onderzoeken de onzichtbare wereld van geluidsgolven en frequenties en elektromagnetische velden. In alle gevallen stellen zij de aanwezige, maar voor onze perceptie onzichtbare, straling ter discussie. Er wordt gebruik gemaakt van de aanwezige, maar onzichtbare, technologie en door te spelen met elektromagnetische golven en verschillende frequenties verrassen de werken door de hoeveelheid aan informatie en mogelijkheden.
In zijn werk Tempest (2004) maakt Erich Berger (SWE) gebruik van de basisprincipes van de “Van Eck Phreaking”, een techniek waarbij de content van een computerscherm op afstand gereconstrueerd kan worden door het elektromagnetische veld van een computerscherm op te vangen. In Tempest worden puur generatieve grafische vormen getransformeerd in een dichte en intense compositie van geluid, ruis en licht. De grafische vormen die op het scherm verschijnen brengen radiogolven voort, die vervolgens worden opgevangen door meerdere transistorradio's. Deze staan op verschillende AM frequenties en vormen tenslotte scherpe en levendige geluiden die samengaan met de beelden. David Haines en Joyce Hinterding (AUS) gebruiken de live datastroom van televisies om lawines in werking te zetten.
Haines en Hinterding leggen in hun werk Purple Rain (2004) een overweldigende relatie tussen de mystieke krachten van de natuur en de aanwezigheid van duizenden watt die door de frequenties van de elektromagnetische sfeer aangejaagd worden. In de installatie Evolving Sonic Environment (2005-2007) onderzoeken Usman Haque en Rob Davis (UK) in hoeverre de aanwezigheid van mensen in een ruimte de gecreëerde geluidscompositie beïnvloedt, zonder de tussenkomst van sensoren. Meerdere geluidsunits hangen aan het plafond waarbij elk een geluid afgeeft met een andere frequentie. Wederzijdse communicatie tussen de units balanceert de geluiden en onderhoudt het gevoelige sonische ecosysteem, wat slechts verstoord wordt door bezoekers. Via het internet is live te zien welke gevolgen de interventies hebben op het ‘brein’ van de ruimte.
In de installatie AudioSpace (2005-2007) van Theodore Watson (US) spelen de bezoekers ook een belangrijke rol. In de ‘3D augmented aural space’ kunnen bezoekers boodschappen in de ruimte voor anderen achterlaten in de vorm van geluid. Door middel van een speciale koptelefoon met microfoon worden teksten ingesproken en tevens eerder achtergelaten geluiden getraceerd. De ruimte vult zich met onzichtbare boodschappen van eerdere bezoekers. Brandon LaBelle en James Webb (US) laten aan de andere kant de mystieke geluiden van het gebouw horen. In de site specifieke installatie Radio Flirt (2007) lopen de bezoekers met kleine draagbare radio’s door de ruimte op zoek naar de karakteristieke geluiden en geheimen van het gebouw.
Olga Kisseleva (RU) toont ons de energiestromen en magnetische vervuiling die ons omringt. Met Landstreams (2006) creëert zij een nieuw type abstracte landschapskunst. De schilderijen zijn gebaseerd op verschillende datastromen die geanalyseerd zijn door de computer.
Ook in de film Earth Moves (2006) van Semiconductor (UK) staat het in beeld brengen van onzichtbare krachten centraal. Earth Moves laat een onstabiele wereld zien die steeds in beweging is. Door de onzichtbare kracht van akoestische golven veranderen de contouren en vormen van alles om ons heen. Dit proces is voor het blote oog niet waarneembaar. Door digitale foto’s van verschillende plekken te combineren met geluiden van diezelfde plek ontstaan nieuwe akoestische landschappen.
Informationlab (Ursula Lavrencic, SLO en Auke Touwslager, NL) onthult tenslotte op speelse wijze het onzichtbare aura van de mobiele telefoon. Cell Phone Disco (2006) is een installatie gemaakt uit LED-lampjes die reageren op het elektromagnetische veld van de mobiele telefoon. Als bezoekers al bellend door de installatie lopen, zet het telefoonsignaal de LED's in werking, waarna een spoor van flikkerende LED's hen volgt door de ruimte. Het onzichtbare lichaam van de mobiele telefoon wordt zichtbaar.