Christoffel Columbus
Columbus kwam rond 1484, door contact met diverse wetenschappers, tot de overtuiging dat het mogelijk was om Azië te bereiken door naar het westen te varen. In 1492 kreeg hij eindelijk toestemming van de Spaanse koning om dit plan uit te voeren. Hij vertrok op 3 augustus 1492 en op 12 oktober kwam er inderdaad land in zicht. Hij was in de veronderstelling dat het India was en noemt de bewoners dan ook Indianen. Helaas bleek het geen India te zijn, maar Amerika. Je kon Azië dus niet bereiken door naar het westen te varen, maar het zorgde wel voor de ontdekking van Amerika.
Spencer Silver
Silver was een scheikundige die werkte voor het onderzoeksteam van 3M. Hij was opzoek naar een nieuwe sterke lijm. Deze ontdekte hij, alleen was het niet zo sterk als hij had gehoopt. Het bleek zelfs zwakker te zijn dan wat 3M tot dan toe fabriceerde, het hechte wel aan objecten maar kon daar ook weer gemakkelijk vanaf gehaald worden. Spencer besloot het idee niet weg te gooien, maar het werd ook niet als nuttig beschouwd. Tot zijn collega Arthur Fry, die in zijn kerkkoor zong, zich weer eens ergerde aan de boekenleggers die uit zijn gezangboek vielen. Hij herinnerde zich de lijm die Silver had ontwikkeld en smeerde dit op zijn boekenleggers. Met succes; de post-it was geboren.
Alexander Flemming
Flemming deed onderzoek naar stafylokokken, een schadelijke bacteriesoort. Op een dag kwam hij thuis en zag dat één van zijn bacterieculturen, die hij bij het raam had laten staan, was besmet met een schimmel. Inplaats van dit mislukte exemplaar weg te gooien, besloot hij het beter te bekijken. Hierdoor kwam hij tot de ontdekking dat rondom de schimmel, alle bacteriën waren verdwenen. Het bleek dat de schimmel een bacteriedodende stof afscheidde, door Flemming benoemd als penicilline.
Assepoester
Het glazen muiltje dat gevonden wordt door een prins, misschien wel het meest bekende detail aan het sprookje van assepoester. Helaas is dit niet zoals het verhaal vroeger verliep. In 1697 maakte een Franse schrijver een fout waardoor assepoester voor altijd op glazen schoenen zou lopen. Charles Perrault schreef het verhaal op, maar had zich vergist in één woord. De schoenen waren oorspronkelijk van eekhoornbont wat in het Frans vair heet. Perrault verwisselde dit voor het gelijk klinkende verre, waardoor assepoester vanaf dat moment glazen muiltjes droeg.