In elke nieuwsbrief die Netwerk CS tussen 2006 en 2008 verspreidde, werd een van de leden van ' Netwerk CS Utrecht' onder de aandacht gebracht. De interviews geven een beeld wat er speelt op het gebied van diversiteit in stad en provincie Utrecht.
juni 2008
Wat houdt je werk precies in?
Zowel zelf verhalen vertellen, als anderen helpen een verhaal te vertellen. Om dit te bereiken ben ik op verschillende vlakken actief, zowel als presentatrice, als in de media in talkshowvorm en sinds kort ook als theatermaker. Bij wat ik doe staan minderheden centraal, dat kan aan over gehandicapten, moslims, homo's, vrouwen etc. Het moet inhoudelijk ergens over gaan. Vanaf september 2007 ben ik voor mezelf werkzaam.
Waar ben je hiervoor werkzaam geweest?
Ik heb enige tijd gewerkt voor de Nederlandse Moslim Omroep (NMO), daar presenteerde ik het radioprogramma ‘Wat nou?'. Dat is een jongerenprogramma waarin hedendaagse thema's worden besproken met een brug naar de Islam. Met een brede benadering werd dit besproken, zodat het toegankelijk is voor jongeren in het algemeen. Er werd bijvoorbeeld gesproken over Wereldvrouwendag en hoe dat in een Islamitisch land een plek krijgt, over films of over relaties. Het werken voor de NMO is voor mij een goede leerschool geweest.
Je maakt ook theater, is dat van de laatste tijd?
Naast mijn werk ben ik altijd actief geweest in amateur-theater. Ik heb ik verschillende stukken gespeeld, ook tijdens de lerarenopleiding die ik gevolgd heb. Op feesten en partijen ben ik vaak degene die wordt gevraagd om een sketch te doen. Zijdelings heeft theater altijd een rol gespeeld. Ik vind het heel erg leuk om het naast mijn werk te doen. Nu heb ik voor het eerst een theaterstuk geschreven, ‘Pulang', wat ‘naar huis' betekent. Het gaat over het niet naar huis kunnen gaan, zelf ben ik Moluks en hier geboren. Mijn opa en oma zijn hierheen gekomen met de boot vanuit de Molukken en konden niet meer naar huis. Het gaat over het verlangen naar huis, hetzelfde wat Odyssees had, hij heeft 10 jaar over zee gezworven voordat hij naar huis kon. Het is voor veel personen een herkenbaar stuk geworden, zowel voor allochtonen als autochtonen.
Waar kunnen mensen je zien?
Met Pinksteren was de try-out en de première van ‘Pulang' in het theater van het Moluks Museum in Utrecht. Het stuk is goed bezocht en we zoeken nu naar mogelijkheden om er een vast ‘huisstuk' van te maken binnen het museum. In het stuk speel ik samen met twee muzikanten. De regisseur heeft een extra dimensie aan het stuk toegevoegd, door gebruik te maken van artefacten uit het museum. We maken bv. gebruik van de lijsten met namen van mensen die met de boot uit de Molukken zijn gekomen. Daardoor is het echt locatietheater geworden en zowel een meerwaarde voor het museum als voor het stuk zelf.
Waar ben je nog meer actief in de Utrechtse culturele sector?
Naast het theaterstuk ben ik ook actief bij multiculturele events, waar ik presenteer of in debat ga. Bijvoorbeeld voor Kosmopolis Utrecht. Wat het moeilijke is aan het in dialoog gaan over bv. discriminatie is dat het in Nederland vaak vanuit wetenschappelijk oogpunt benaderd wordt. Bij dit soort gesprekken/debatten wordt er veel over de doelgroep gepraat en net met de doelgroep. Dit is een gemis, het duurt lang voordat je een eigen publiek ‘gekweekt' hebt. Vaak vinden organisaties het te veel moeite om ook op andere manieren publiek te werven. Zelf ben ik erg bewust met diversiteit bezig, het is belangrijk dat er een afspiegeling van de hedendaagse maatschappij in de zaal zit. Het ingewikkelde aan dit soort debatten is dat vaak personen als een aparte groep benaderd worden, waardoor je ze eigenlijk opzij zet en juist de nadruk legt op het verschil. Aan de andere kant is het goed dat er aandacht voor is. Zelf kies ik er bewust voor om als Molukse niet lid te zijn van een Molukse organisatie, of bij een stichting voor nierpatiënten, ik wil gewoon deel uit maken van de maatschappij.
Via de donorshow van BNN heb je je wel geprofileerd als nierpatiënt
Ik heb meegedaan aan deze donorshow omdat ik het een goed concept vond. Het is een combinatie van je eigen verhaal kunnen vertellen, presenteren van jezelf en het werven van donoren. Het benaderen van deelnemers aan deze show is gegaan via ziekenhuizen en dialyse centra, zij hebben mij benaderd of ik deel wilde nemen. Het was erg eng om naar buiten te komen als nierpatiënt, veel mensen in mijn omgeving wisten dit ook niet. Het was echt een geweldige ervaring, er was media aandacht vanuit de hele wereld, veel interviews heb ik gegeven, waaronder ook veel in het Engels. Het meewerken aan het programma gaf me zoveel kracht, vlak daarna is definitief de beslissing gevallen om zelfstandig te gaan.
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Ik ben nieuwe plannen aan het ontwikkelen, ik zou graag in Utrecht een Nederlandse Oprah Winfrey show willen starten. Een talkshow waarin verhalen van de gewonen mensen centraal staan en daarbij een deskundige zetten. Het persoonlijke verhaal van mensen spreekt me enorm aan. Het idee is om dit op te zetten voor mensen uit Utrecht en omgeving en als een tour langs kleine theaterzalen te gaan. Bij deze doe ik gelijk een oproep aan de mensen om mee te denken, mee te werken aan dit idee. Ik wil graag een team van mensen om me heen verzamelen om het samen vorm te geven. Voor mijn contactgegevens zie www.esther-clair.nl
Wat is je boodschap aan het culturele veld?
Denk wat vaker buiten je kaders!
