Vandaag leven we in een soortgelijk moment van onzekerheid. Die horizon is niet langer de tastbare lijn gecreëerd door natuurlijke fenomenen en reële fysieke omstandigheden, maar is in plaats daarvan een gefragmenteerd gedistribueerd netwerk-continuüm. Dit continuüm is gebaseerd op wiskundige vermoedens, die we als waar aannemen, en die tot in het oneindige met elkaar zijn verbonden. We staren niet langer in het oneindige, maar kijken in plaats daarvan naar een geconstrueerde virtualiteit met vervreemding als gevolg.
Voor het werk Horizon Swell, 2011 keert Warren Neidich opnieuw terug naar Malibu, Californië – de plek waar hij eerder Double Vision, Malibu, 1999 maakte – om de voorwaarden van deze vervreemding en angst te onderzoeken op het moment dat we het nieuwe onbekende binnen treden in het informatietijdperk. In Double Vision, Malibu en andere soortgelijke werken, gemaakt tussen 1997 en 2003, stelde Neidich low-tech apparaten tegenover een scala aan foto-, video- en filmische camera's. Het metaforische onvermogen om de apparaten van de objectieve en rationele wetenschap boven de apparaten verbonden met de artistieke praktijk, de camera’s, te stellen, vertegenwoordigt een soort onverenigbare leegte die de ware essentie is van deze vroegere vormen van vervreemding.
Hier in Horizon Swell, 2011, zo'n 10 jaar later gemaakt, gebruik makend van surfers als metafoor, brengt Neidich zijn onderzoek een stap verder. Op dit moment van semi-kapitalisme, waarin in plaats van goederen psychische stimulatie wordt geproduceerd, worden de surfers, of web surfers, en de omgeving waarin ze zich bevinden losgekoppeld van hun werkelijke betekenis: allereerst als lichamen in de ruimte, daarna als iconen van een tegencultuur waarin individualisme en radicaliteit worden geprezen, om uiteindelijk een antoniem te worden. Misschien is dit de rede waarom Neidich koos voor de opvallende kleuren op deze foto's, kleuren die het moment inluiden waarop de non-surfers falen en crashen.
Met het grootste psychische kapitaal zoekt de surfer naar de meest gigantische golf om in het vervolg de relatie aan te gaan met de geraffineerde structuren van cognitief kapitaal, met zijn virtuele machines van sponsors, hoge technologie en celebraties. De non-surfer in het werk van Neidich zoekt naar manieren om deze condities te ondermijnen en wordt de bedrieger-surfer, de iconische cowboy van de golf, van wie het lichaam in de lucht wordt geslingerd en die een strijd met de zwaartekracht aangaat, waar nieuwe individuele combinaties van het zintuiglijke en het cognitieve mogelijk zijn. Een plaats van gedestabiliseerde schizofrenie, waarin, zoals Deleuze en Guattari aangaven, de diversiteit van het denken en assemblages van nieuwe betekenissen mogelijk worden.
Opening
Zaterdag 3 september, 17:00 – 19:00