In de late jaren 80 vertelde een vriend, de kunstenaar Paul Perry, me dat hij met zijn studenten op bezoek zou gaan bij de toenmalige publieke A-omroep Veronica. Ik was verbaasd want Veronica was bepaald niet de omroep waar je gezien wilde worden als je in de kunst werkte. Maar Paul vertelde me dat ze daar enorm geavanceerde dingen deden met computers. Dat leek me interessant en ik mocht mee. We gingen naar Hilversum en werden ontvangen door het hoofd ICT, Bert Mulder. Hij liet ons zien hoe ze bij de jonge omroep op revolutionaire wijze met video werkten op het lokale netwerk. Wat een innovatieve techniek. Dat had ik nog nooit gezien!
Maar vooral was ik onder de indruk van Bert’s visie op de consequenties die techniek hebben. Deze man dacht niet alleen na over die mooie technische innovaties die ons zo interesseerden (ze hadden een geheime testversie van Apple’s Quicktime. Wow!), maar vooral over hoe we ons werk en de wereld er mee zouden gaan vormgeven. Hoe onze manier van samenwerken zou gaan veranderen en hoe onze toegang tot informatie zou gaan exploderen.
Wat een slimme, goed geïnformeerde man! En nog gevoel voor humor ook!
Dus ik vroeg hem kort na die eerste ontmoeting of hij wilde toetreden tot het bestuur van stichting Mediamatic. En Bert stemde toe.
Sindsdien was Bert adviseur en een geweldige supporter van ons werk. In goede tijden, maar ook als het eens tegen zat, konden we steevast op Bert rekenen.
Maar vooral was hij een vriend.
Hij was er vaak en leverde op allerlei manieren bijdragen aan onze meanderende ontwikkeling. Bert was de meest leergieringe mens die ik ooit heb leren kennen. Steeds weer informatie absorberend uit nieuwe kennisgebieden, en steeds weer zoekend naar betekenis en wijsheid in die voordurend draaiende kaleidoscoop van zijn wereld. In 1991 beschreef hij hoe dat voor hem was in zijn nog steeds zeer lezenswaardige bijdrage "Media, Information and Me" voor het "Old Media Issue" van ons tijdschrift Mediamatic Magazine.
Ondertussen ontwikkelde Berts loopbaan zich. Hij zette, met Dick Rijken, de eeste Nederlandse opleiding interactie-design op aan de HKU, werd informatiemanager van het Parlement, hij stichtte adviesbureau Informatiewerkplaats en werd daarna Lector technologie en maarschappij aan de Haagse Hogeschool. Hij was als aviseur betrokken bij een veelheid van interessante projecten in Nedeland en de rest van de wereld en hielp bestuurlijk bij oprichting en ontwikkeling in de cultuursector.
Bij Mediamatic was hij naast zijn rol als toezichthouder ook vaak in andere rollen actief. Hij was bijvoorbeeld spreker bij de eerste Doors of Perception conferentie die we in 1993 organiseerden met het toenmalige Nederlands Design Instituut.
Ik zie hem nog zitten met zijn partner Hilde aan een tafeltje in ons El Hema restaurant tijdens de opening van die tentoonstelling in 2007 in het Post-CS gebouw.
Waarna hij weer op het podium van een andere conferentie die we organiseerden (Kom je Ook 6: Oops in 2010) kwam vertellen wat hij had geleerd van de grootste automatiserings-mislukking van de tweede kamer. (foto boven). Of hij hielp door als moderator op te treden bij andere gelegenheden.
Maar ook zorgde hij persoonlijk voor grijze import – uit zijn geliefde Zweden – van een indrukwekkend explosief assortiment surströmming voor een van de fermentatie-evenmenten op onze huidig locatie.
Afgelopen zomer belde ik Bert om een datum te prikken voor zijn afscheidsdiner. De steeds dwingender toepassing van regels voor Cultural Governance hadden ons, tot ons aller ergernis, gedwongen om afscheid te nemen van Bert als bestuurslid (na bijna 30 jaar). Toen vertelde hij me dat hij op dat moment niet zo van eten kon genieten en dat hij vreesde iets ernstigs onder de leden te hebben. Dat vermoeden bleek juist en we moesten afscheid nemen. Bert overleed op vrijdag 3 januari 2020.
Wij gaan hem niet vergeten. Hij blijft ons bemoedigen en inspireren. Dank je wel Bert.
Ik kan niet proberen alles te beschrijven wat Bert heeft gedaan, zelfs niet wat hij alleen voor en bij Mediamatic heeft gedaan. Dat is te veel voor dit ene stukje. Maar hieronder staan nog een paar fotos uit ons archief van momenten waarop Bert er was.
