In de vroege jaren 80 hield Taylor zich bezig met de teksten van Jacques Derrida en zijn belangrijkste volgelingen. Erring: A Postmodern A /Theology was één van zijn eerste pogingen om religie te bestuderen vanuit een poststructuralistisch en filosofisch standpunt. Dit boek werd gevolgd door twee nauw verwante werken: Deconstruction in Context: Literature and Philosophy en Altarity. In 1989 richtte Taylor de Religion and Postmodernism series at the University of Chicago Press op, dat als een plek voor vertalers en nieuwe wetenschap moest dienen.
Tijdens de late jaren 1980, werd Taylor getrokken door debatten over architectuur en de beeldende kunsten, en in 1992 publiceerde hij een theologische studie over religieuze twintigste-eeuwse beeldende kunst, Disfiguring: Art, Architecture and Religion. Tijdens het schrijven over beeldende kunst raakte Taylor geïnteresseerd in media en nieuwe informatietechnologie. Dit leidde tot een groeiende interesse in netwerk theorieën en wetenschappelijke studies over complexe adaptieve systemen.