De eerde dit jaar uitgebrachte Tokyo womans fax (2) is zo geraffineerd dat hij in de handtas van elke carrièrevrouw past, aldus de reclamefolder. Een betere slagzin zou zijn geweest: Waar je met je vingers bij kunt, daar kun je met je FAX bij.
(2) De Fuji-Xerox fax Sharaku bestaat uit de centrale Sharaku III eenheid, een brok ergonomisch plastic waarin een kleine a6 non-grijstonen scanner en een thermische printer, en een losse Sharaku FA1 base, een zwarte doos die via telefoon- lijnen communiceert met standaard G3 FAX-machines en andere Sharaku FA1-s; dit met een snelheid van 1 pagina/ minuut. De Sharaku-FAX kan zowel versturen als ontvangen, zijn a6 signalen automatisch vergrotend tot A4 en omgekeerd, (als kopieëermachine kan de Sharaku III 50-200% verkleinen en vergroten) De FAX-Sharaku stimuleert tevens onze manuele vaardigheden: al het scannen en printen wordt met de hand gedaan door het apparaat over het te scannen of te bedrukken oppervlak te laten glijden, (inderdaad: het ding print op elk oppervlak) Deze tekenachtige handeling moet op de juiste snelheid en netjes recht verricht worden - twee keer, zowel bij printen als bij scannen - anders raakt het resultaat hopeloos vervormd. De Sharaku FAX onthoudt 8 pagina’s totdat u klaar bent hem op de Sharaku FAX aan te sluiten en te gaan zenden, maar het Sharaku in-geheugen wordt al na 8 minuten gewist. Wie ontwierp dit? Waarom zou iemand zo'n ding willen? Of beter: wáárvoor werd het eigenlijk echt ontworpen?
Dat biedt perspectieven. Waarbij men natuurlijk niet uit het oog moet verhezen dat hetgeen u kunt bedenken, iemand anders vast al bedacht hééft: Waar de FAX bij kan, daar was hij ook al en heus niet alleen bij moeder thuis.
Welkom in de wereld van FAx-sex, kortweg fex. Liktronica en telestreling alom. Eindelijk zegeviert McLuhan: the medium really is the massage.
Ons FAX-leven is steeds een grotendeels nachtelijke aangelegenheid geweest. Iedereen die wel eens om drie uur 's nachts gewekt werd door een dringende fax van dertien tijdzones ver, zal dit kunnen beamen, ('s nachts opstaan om een pagina met stotters en strepen te ontcijferen, dat doorstaat met gemak de vergelijking met Het verliezen van de Filofax als nieuw Jungiaans archetypisch angstsyndroom) Dankzij de toenemende verspreiding van FAX-machines en de proportioneel verhoogde kans op een verkeerd-verbonden-FAX, verheugen wij ons elke morgen op vinden van rollen schuimende fex, ‘s nachts uitgespuugd op de vloer: liptongtepellippennagelnavelvingervenus. Schots en scheef op het vel, leent het zich uitstekend als behang- en/of cadeaupapier. Ah, hoort, hoort! De bronskreet van de FAX!
+++ 19 sept 1990, Saitama, Japan
Mevrouw Taeko Hattori (32) ontving ‘s nachts, thuis, een 25 minuten durende (10 meter) fex van een onbekende afzender. Duidelijk alweer een vorm van teleterreur. Mevrouw Hattori, die op dat moment sliep, ontdekte het kwaad pas nadat ze haar twee kinderen naar school had gestuurd, en deed meteen aangifte bij de Urawa gemeentepolitie.
Deze gaf haar klacht door aan de Nippon Telegraaf/Telefoon. Volgens de NTT zijn de klachten m.b.t. FEX-problemen de laatste twee maanden aanzienlijk toegenomen. Misschien is dit te wijten aan het vrijetijdstarief tijdens het Obon vakantie seizoen. (Deze periode correspondeert tevens met een relatieve toename van het aantal alleenwonenden in Tokio. Veel mensen verlaten in deze tijd hun huizen om familie te bezoeken, of hun vertier elders te vinden).
Men is bezig vast te stellen of mevrouw Hattori specifiek doelwit was, dan wel een lukraak gekozen slachtoffer. Onderzoekers sluiten niet uit dat de dader zich binnen de kennissenkring van de familie Hattori bevindt, en op de hoogte was van het feit dat haar man, dhr. Yuichiro Hattori (36), op zakenreis was. Mevrouw Hattori: Er schijnt veel storing geweest te zijn. Sommige delen zijn vrij onduidelijk, misschien een slechte verbinding. Kennelijk heeft hij er niet aan gedacht de FINE of DARK- modes te gebruiken. Nogal teleurstellend eigenlijk.
Snel, schoon en veilig. Nog niet zo wijd verbreid als de Franse Minitel Rose, de Japanse Terekura‘ Teleclubs’, Amerikaanse Dial-a-Date of andere telefoonsex-services, heeft fex op zijn minst het voordeel een hands-on medium te zijn, alleen nog niet zo vercommercialiseerd. (I just call to say I rub you) fex is uiterst grafisch - eventueel gefragmenteerd (lekker voor deconstructivisten?) - en het levert hard copy (3).
U doet er goed aan alvast te wennen aan het inslaan van eindeloze hoeveelheden FAxpapier (4) want wie stopt er nou midden in een rol? Toch niet als u net bent opgewarmd tot optimale thermosensiviteit!
(3) is that a scanner in your pocket or are you just happy to see me?
+++++ (4) Speciaal ultragevoelig FEXpapier met glijmiddel mag dan wat meer kosten, maar als puntje bij paaltje komt, is het elke yen per square inch waard.
Goed, misschien is dit dan wel niet de volgende stap naar uitbreiding van het cyberbewustzijn of de verbinding van virtuele zintuiglijke spectra met onze discrete, fysieke receptoren. Gelukkig maar, denk ik. Ondertussen moesten we maar eens proberen kosteloze technoërotische vergaderlijnen te bewerkstelligen. Een phonephreaking triootje misschien?
Ten slotte moet nog worden opgemerkt dat, d.m.v. een speciale ROM-board adaptor, de tokyo womans fax relaties met bepaalde pcs kan onderhouden. Kunnen we nu, na de AiDS (5)-angst, een groei in de door FExualiteit overgebrachte computervirussen tegemoet zien?
(5) Artificial Intelligence Designed Stupidity
Vertaling Stichting Sirene