Simpeler kan het haast niet, maar zoals vaak bij eenvoudig ogende zaken, ook hier bedriegt de eerste blik. Want de op zijn kant gezette open laptop en quasi onverschillig geplaatste recycle bin geven op een ironische manier de thematiek van deze tentoonstelling weer. Waar de samenstellers van deze tentoonstelling vooral de inhoudelijke kant van de vraagstelling hebben willen benadrukken, en in hun vergelijking tussen 'lezen' en 'jazzmuziek luisteren' een typisch intellectuele probleemstelling hanteren (met een retoriek die over het antwoord op de vraag geen twijfel laat bestaan), daar geeft Henk Boverhoff een duidelijk praktisch antwoord. Niet het lezen zelf, maar de suggestie van het lezen. Niet de verwerking van de inhoud die tot nieuw leeservaringen zullen leiden, maar simpelweg de computer als het 'e-book' dat de teksten bevat, en de prullenbak waarin al onze leeservaringen door het werk van ons altijd weer falende geheugen uiteindelijk grotendeels zullen belanden. Het is het antwoord van een kunstenaar van een generatie die zich voordoet het lezen voorbij te zijn, zeker het lezen van literatuur. Het is natuurlijk een ironisch antwoord, alsof heden ten dage niet langer het traditionele boek maar alleen nog de computer en het Internet leeservaringen kunnen geven. Nu ja, even poseren met een als een boek opengeklapte laptop op je schoot... de samenstellers krijgen wat ze willen. Want dat is wel duidelijk, Henk Boverhoff geeft aan de samenstellers van deze tentoonstelling wat ze van hem verlangen, aan de redacteuren van Mediamatic Magazine dus, die intellectuelen zijn en dat willen weten ook.
Duidelijk toch? Of is er misschien meer aan de hand? Hoe het ook zij, in ieder geval legt hij de vinger op een gevoelige plek, als hij duidelijk maakt dat hij deze 'noodkreet' (Is lezen net zo klassiek aan het worden als jazzmuziek luisteren?) wel een heel onaantrekkelijke vorm vindt om voor de traditionele leeservaringen aandacht te vragen. Of zou Boverhoff de opzet van Mediamatic Magazine niet echt goed begrepen hebben en werkelijk denken dat je bij Mediamatic nog traditionele lezers vindt?
Niet toch!?!
In ieder geval, al schilderend heeft hij positie bepaald: de opengeklapte laptop is niet anders dan de projectie van een industriële afbeelding uit een reclamefolder, met houtskool op een mooie beige achtergrond op de muur nagetekend; maar de recycle bin, zo herkenbaar als het logo van de prullenmand op de desktop van je computer, is minitieus stapje voor stapje met de traditionele aandacht van een ambachtsman letterlijk 'doorgedraaid'. Althans, dagenlang hebben Boverhoff en zijn collega Harm Jan Timmer met uiteenlopende kwasten en kwastjes, kleuren en vormen een prullenbak neergezet die zijn weerga niet kent. Zoveel aandacht voor een 'vergeten' object dat hier plotseling dienst doet als een nieuwe artistieke tool. Want hij doet het niet voor minder: deze prullenbak is de eerste in een serie waarin hij - in cyaan, magenta en geel - de vorm van mislukte kleurenprints inzet om artistieke beelden op te roepen.
