Ine Poppe is schrijver, docent, journalist en kunstenaar. Studeerde in Utrecht aan de kunstacademie, liep stage in Hamburg en studeerde Nederlands in Amsterdam. Kreeg internationale bekendheid met het project Moedermelkkaas, begin jaren ’80. Poppe bedacht en schreef het televisiescenario voor Necrocam: dood online, geregisseerd door Dana Nechustan (prijs voor het beste dramascenario European Broadcast Union 2002). Ze maakte televisieprogramma’s en schreef scenario’s voor computergames. Daarnaast regisseerde ze o.a. Hippies From Hell, een documentaire over de groep hackers die het internet in Nederland introduceerde, plus de documentaire Them Fucking Robots, over de Canadese robotkunstenaar Norman White.
Poppe begeleidt eindexamens op deWillem de Kooning Academie in Rotterdam, en schreef van 1997 tot 2014 over kunst en technologie voor NRC Handelsblad. In 2015 maakte zij een documentaire over haar obsessie: het gebit in al zijn facetten: Tanden. Ook is een implantaat uit haar mond een kunstwerk in The Moon Gallery, 2021, Molars for the moon om tentoongesteld te worden in de ruimte. In 2016 schreef zij het scenario voor The Modular Body, een transmediaal project over biotechnologie door Floris Kaayk, dat een Gouden Kalf won. In 2017 maakte Poppe voor de tentoonstelling RobotLove een empathische chatbot, Pip. De logfiles van de gesprekken die mensen met Pip voerden resulteerden in 2018 in een geluidsinstallatie die op de RobotLove tentoonstelling werd geëxposeerd. Tijdens de Brexit woonde en werkte zij 3 jaar in Newcastle (UK) o.a aan keramiek. Samen met filmer Erik van Zuijlen maakt zij een grote tuininstallatie met keramiek en projecties in 2019. Tijdens de lockdown maakten zij en haar partenr Sam Nemeth Poppenkastfilms o.a. voor Cinekid. Op het moment is Ine betrokken bij verschillende cross-mediale projecten, zoals het BEFtival.
