In elke nieuwsbrief die Netwerk CS tussen 2002 en 2008 verspreidde, werd een kunstenaar geïnterviewd over zijn of haar ontwikkelingen binnen het kunstenaarsschap, vanaf 2006 zijn dit kunstenaars die deelnemen aan het programma ' Van talent naar beroep'.
mei 2006
Jihane El Fahidi is jong, mooi en ze heeft een plan. Ze wil het in Nederland maken als actrice en timmert nu al een aantal jaren hard aan de weg. Ze kent haar krachten en vooral ook haar zwaktes: ‘Ik ben ontzettend slecht in netwerken,’ zegt Jihane, ‘ik wil gewoon niet met mensen slijmen omdat ik iets van ze nodig heb, in dat soort situaties klap ik dicht. Gek he? Terwijl ik juist goed met mensen kan omgaan. Ik ben echt super sociaal!’ Daar gaat binnenkort verandering in komen’, zegt Jihane vrolijk.
Ze is onlangs gevraagd om deel te nemen aan het coachingstraject van Talent naar beroep dat kunstenaars & Co samen met Netwerk CS organiseert. Doel van het project is om jong talent met een dubbele culturele achtergrond te ontwikkelen, te stimuleren en te ondersteunen naar een rendabele beroepspraktijk. En Jihane is met recht een jong talent met een dubbele culturele achtergrond te noemen. Van jongs af aan wilde ze dansen en acteren. Ze danste zeven jaar Salsa op niveau, was een chearleader bij het populaire American Footballteam The Amsterdam Admirals, deed wat modellenwerk, figuratie en volgt momenteel acteerlessen bij Josja Hamann.
‘Ik ben geboren en getogen in Breda en kom uit een typisch Marokkaans gastarbeidersgezin’, verklapt Jihane, ‘mijn vader heeft nog echt in de mijnen gewerkt, mijn moeder werkte lange tijd als schoonmaakster. Zij hebben mij nooit gestimuleerd in dansen of acteren. Dansen daar heb je niets aan werd er dan gezegd. Daarom ging ik veel sporten: zwemmen, turnen en zelfs kickboksen. Dat was volgens mijn ouders wel ‘nuttig’.’
Het werd bij Jihane thuis eigenlijk nooit uitgesproken, maar dansen werd gezien als iets slechts en roept nu nog steeds in een deel van de Arabische wereld associaties op met hoererij. Jihane: ‘Vooral toen ik ging leren buikdansen waren mijn ouders verbijsterd. Mijn vader vroeg me toen op een gegeven moment: Wat bezield je om half naakt je lijf voor mannen te gaan schudden? Jihane kon hem toen rustig uitleggen, dat buikdansen niet halfnaakt gedaan wordt en dat het bovendien een dans is, ontwikkeld door vrouwen onderling ter voorbereiding op het huwelijk. ‘Als je de Arabische naam vertaalt’, zegt Jihane met een trots gevoel, ‘heet het ‘de dans van de geboorte’, dat is toch mooi.’ Blijkbaar viel haar kennis van zaken in goede aarde, want Jihane treedt nu regelmatig op in en rond Amsterdam. ‘Hoe ik dat allemaal weet? Ik ben altijd een boekenwurm geweest’, bekent ze, ‘ ik wil alles weten. Teveel mensen in Nederland praten publiekelijk over zaken waar ze geen verstand van hebben. Dat vind ik verschrikkelijk.’
Jaren geleden begon Jihane aan de studie Sociaal Pedagogische hulpverlening. Deze studie koos ze omdat, dans en acteerlessen deel uitmaakte van het curriculum én haar ouders dit een nuttige studie vonden. Ze hield het niet lang vol. Het was voor haar het breakingpoint. Ze had het gevoel geleefd te worden door haar ouders en haar omgeving. Ze deed simpelweg wat er van haar werd verwacht. Haar geestelijke tweestrijd maakte haar uiteindelijk fysiek ziek, waardoor ze alles moest neerleggen. Eenmaal tot rust gekomen kreeg ze de kans om naar het stemmetje binnen in haar te luisteren. ‘Ik schaamde me, was onrustig, zegt Jihane, ik heb toen geleerd dat een alternatief nooit goed genoeg is. Ik kon voordien alleen mijn droom geen kracht bijzetten omdat ik onzeker was en dacht een wannabe idolstype te zijn; iemand met een onrealistische droom.’ Toch gooide Jihane het roer rigoureus om en koos voor een theater carrière. Na een aantal omzwervingen streek ze als vanzelfsprekend neer in Amsterdam. Waar ze voor haar gevoel past en waar ze zichzelf kan zijn.
‘Mijn grote voorbeeld van dit moment is Halina Reijn’, glimlacht Jihane, ‘ze zit bij Toneelgroep Amsterdam en is heftig en temperamentvol, eigenschappen die ik ook in mij voel. Tijdens mijn acteerlessen komt het er niet helemaal uit. Ik durf me nog niet volledig in alle emoties te storten. Ik ben bang dat ik erin blijf en gek wordt. Toch heb ik me voorgenomen om in het diepe springen. Ik wil gewoon boven mijzelf uitstijgen, een gevoel dat ik wél heb als ik dans. Ik moet een gecontroleerde winti kunnen krijgen in mijn spel’, zegt ze lachend. Haar droom is om ooit bij een toneelgroep zoals Cosmic of Made in Da Shade terecht te komen.
En Toneelgroep Amsterdam?
Jihane: ‘Pas ik daar wel tussen?'
Ze heeft nog maar één gesprek gehad met haar Van-Talent-naar-Beroep-coach, maar heeft er al wel wat uitgehaald. ‘Hij heeft mij anders naar dat hele netwerkgebeuren laten kijken’, zegt Jihane, ‘ik moet niet steeds denken dat ik slijm of dat ik mensen wil gebruiken. Ik moet gewoon beseffen dat ik mensen zelf ook iets bijzonders te bieden heb, en ja, misschien ook wel Toneelgroep Amsterdam.’
Voor meer informatie over het project 'Van Talent naar Beroep', klik hier.
