IRL - In Real Life Wanneer je als volwassene in het onderwijs denkt dat leerlingen echt je vrienden kunnen zijn, sla je de plank mis. Zelf maak je een grote inschattingsfout en jongeren zitten er zeker niet op te wachten.”In fact, you’ll be doing them a disservice” (Zoe Heller). Via social media jongeren aan je weten te binden, jongeren gemotiveerder voor je lessen te krijgen en je betrokkenheid bij hun leefwereld te laten zien is een ander verhaal, maar jij dient de grenzen strikt te blijven bewaren en dat is misschien moeilijk maar zeer nodig. Ikzelf heb het bijvoorbeeld altijd al superbelangrijk gevonden dat collega’s en leerlingen weten dat er meer is in het leven dan school: ook voor mij, ik ben ook maar een mens en heb een leuk leventje wat ik graag ook laat zien. Ik heb echter geen backchannel account om T witter voor twee afzonderlijke doelen te gebruiken, voor mijn nette zakelijke persoonlijkheid en een voor mijn rommelige privéleven. Maar zodra je leerlingen reageren met direct messages (Twitter)op je privé situatie, je weekendborrel of partypics is er ergens iets mis gegaan. Meteen op reageren met niet reageren en afstand nemen is dan toch echt de taak van de onderwijsgevende en niet van de leerling. Hup de stekker eruit en op school je acties duidelijk maken. Net andersom is het ook absoluut niet de bedoeling dat je je gaat verdiepen in de levens van je leerlingen door middel van juist social media of dat je zelfs denkt te kunnen gaan begeleiden als je er via social media achter komt dat niet alles rozengeur en maneschijn is in een tienerleven. Natuurlijk krijg je veel informatie ook al ben je er helemaal niet naar op zoek. Ik bedoel niet dat je je er helemaal voor af moet sluiten, maar ga er ook niet actief naar op zoek. Mis dus ook deze afslag niet en meld op school (te beginnen bij de leerling) je zorgen. Ontnuchterend: ik ben maar de juf Engels, niet iemand die je wenst tegen te komen op je MSN ‘s avonds. Weet je moeder wel dat ik met je zit te chatten? Een vraag die ik leerlingen ook zeker ga stellen wanneer ik ze voor de HKU interview: “ Weten je ouders dat wij op Twitter zitten samen?” Het is hun wereld, niet de jouwe.
NSFW – Not Safe For Work ? Natuurlijk wel: Je lessen, je groepen deelnemers op school en je na-schoolse activiteiten promoten via social media kan vlug en strategisch. Twitter is microbloggen en zonder dat je er dus een heel verhaal van hoeft te maken, maak je reclame voor wat je probeert te doen en betrek je al je followers bij je plannen. Het gaat om de aard en de intentie van je tweets: “You’re on the case,” zeggen ze in het Engels en met minimale inzet laat je dat zien aan eenieder die zich toch al voor je activiteiten en bespiegelingen interesseerde (anders zouden ze je “tweeps” niet zijn). Ik heb nog nooit geaarzeld om recensies, krantenartikelen en zeker de aankondigingen voor voorstellingen te tweeten of te retweeten op Twitter. Er komen, zonder uitzondering, ook echt altijd leerlingen van school naar die voorstellingen. Zien ze mij ook eens van een andere kant en wij hebben publiek. Doel bereikt.
QWITTEN? Op de dag dat ik mijn Twitter boekje cadeau kreeg, werd Politiechef Gerda Dijksman van het disctrict Zuidwest-Drenthe per direct op non-actief gesteld vanwege een ondoordachte tweet. Gerda Dijksman heeft klaarblijkelijk ook geen backchannel account aangemaakt en haar bazen keken dan ook erg op van de tweet en besloten een onderzoek uit te laten voeren. Eind augustus werden wij op school ook verteld om Twitter te vermijden en zeker niets meer over jezelf te twitteren. Nu was dat decreet niet erg verstrekkend uitgevaardigd want het eerste wat we daarna vernamen was dat je nu ook je boeken uit de mediatheek kon twitteren. Maar in de daarop volgende weken volgden er (naar mijn weten) twee schorsingen naar aanleiding van twitter, waaronder een volwassene die de grenzen niet had ingezien. Naar aanleiding van het alweer tweede ongelukkige twitterbericht van Gerda Dijksman kwam er al snel een roep om een soort van protocol voor twitter voor grote bedrijven en voor de politiek. Ik denk niet dat dat werkt. Bij ons op school werkt dat ook niet en zelfs mijn afdelingsleider gaat er bijvoorbeeld prat op dat hij aan egosurfing doet op Twitter. Je moet je gezond verstand blijven gebruiken terwijl je met de tijd meegaat in plaats van je aan uitgevaardigde regeltjes te laten houden: wanneer je indruk denkt te kunnen maken met tweets over je vak waarbij je de integriteit van burgers in gevaar brengt, ben je niet geschikt voor zo’n politie functie. Wanneer je innige contacten denkt te kunnen onderhouden met je leerlingen en zorgbeleiding via social media gaat toepassen, ben je niet geschikt voor een functie in het onderwijs. De aard en de intentie van je tweets moeten kloppen. Twexit.