Deze rituelen – die van origine bedoeld zijn natuurgeesten te eren of om natuurlijke krachten te bedwingen – grenzen ondanks hun schoonheid aan het absurde. Zo zien we Maetake, veelal in wit gewaad, aan een boom gebonden, de bladeren met een grote loep bekijkend, bezig de schors te kappen of de witte bloesem met zwarte inkt te beschilderen. In alle shots is ze in de weer met een taak die geen enkel werkelijk doel of nut lijkt te hebben. Zoals het bestikken, met zwarte draad, van een kustlijn, steeds overspoeld wordend door de golven.
De titel van de film ‘Haisho No Tsuki’ is een citaat uit het veertiende-eeuws Japans geschrift ‘Tsurezuregusa’ (essays over nietsdoen) door de schrijver Kenko, een boeddhistische monnik. In zijn teksten relateert hij boeddhistische idealen als simpliciteit, bescheidenheid, natuurlijkheid en meditatie aan dagelijkse zaken. Zo schrijft hij over de maan, die in alle toestanden bewonderd zou moeten worden, niet alleen wanneer hij vol en helder is, en over bloesems, dat deze ook verwelkt interessant zijn, niet alleen in bloei.
Het ambacht en met name het ambacht van de kunstenaar, plaatst Maetake in haar werk tegenover de verering van de natuur. Haar oeuvre bestaat naast videowerk en performances ook uit sculpturen en installaties, waarin natuurlijke materialen zoals vissenhuiden, en takken worden gecombineerd met digitale afbeeldingen en niet-geheel organische materialen als nylon draad. Zo plaatst ze op originele wijze de natuur en de waardering hiervoor, die een eigen traditie kent, tegenover het onvermijdelijke van de cultuur.
Opening: zaterdag 13 juni, 17:00 – 19:00