Reiziger ziet vreemde lichtjes, stopt z'n auto, en voegt zich nieuwsgierig bij een gezelschap, starend naar knipperend oplichtende dozen. Hersenresonanties zegt iemand, een ander: Geheime boodschappen aan een kunstmatige intelligentie. Moet dat ding niet gerepareed? de vraag wordt genegeerd. Ach ja... 't is videotijd in entertaimentland, mompelt een andere vreemdeling, maar zijn we niet alleen vreemdelingen in deze eenrichtingsfamilie?
Dottore FAGONE... - een schriele stagiair van het locale dagblad schurkt zich gretig tegen de fautuil in de lobby. Met haar magnetische woordenvalletje behendig elk vleugje betekenis opvangend dat de Italiaanse professor morst vanuit zijn comfortabele positie. Door zijn telescoop-bril werpt hij haar een van zijn Caligari-blikken toe, alvorens haar omstandig zijn geheimen te onthullen over video als Kunst en de noodzaak van nieuwe visuele ervaringen in de media-samenleving. De vraag van het opgewonden knikkende meisje, welk tv-programma hij het liefste ziet, en of hij verwacht dat BERLUSCONI en experimentele video ooit nog eens een gezamenlijke noemer zullen vinden, blijft onbeantwoord, omdat's professors aandacht alweer wordt afgeleid door een der aardse feeen, de opzichter van een Parijse kunsttempel. Ze schakelen onmiddelijk over op het vertrouwelijke gemeenzaam van het savoir vivre, terwijl ze vergaderen over hun verleden en toekomstige configuraties in hun niet aflatende reisdrift door de KUNSTWERELD.
Ondertussen ontmoeten de hustlers elkaar voor een nonchalant gesprekje. Van af hun klip houden ze de boel in de gaten, onopvallend, maar steeds op de loer naar iets eetbaars. Op de zelfde manier worden de gieren op gepaste afstand omringd door kleiner pluimvee, sommige devote exemplaren proberend e aandacht te trekken met hun electronische pauwenveren.Het geduldvande terzijde hangende toeschouwer wordt weldra beloond, want altijd word er wel een van deze armedonders verleid door de media-kooplieden, die te lam zijn om televisie in een swingende tent te veranderen, zelfs als het ze gevraagd wordt.
Een merkwaardig vleugje deodorant vermengt zich met sigarettenrook en koffiedamp. Dit aroma is het onmiskenbare teken van de aankomst van J.P.TREFOIS, die naar verluidt, is gepromoveerd naar een wat minder ongemakkelijke positie. We zullen moeten afwachten of hij een leegte zal achterlaten aan de bar, waar de onbemiddelde handelaren rondhangen en elkaar drankjes voorschrijven tegen het Kunst-voor-Televisie-Syndroom (KTS).
WULF HEZOGENRATH? Tsja, die heb ik nog niet gezien....hij zou
even langskomen op terugreis van Turijn? Zou hij niet naar Avignon?
...Waar? in het MOMA? (is het waar dat ze dat tegenwoordig the Modern noemen?) ...Jaja, op de Documenta. ...die maakt het helemaal.
...ln Japan! Bij de Paus?? Wat doe je als je wordt voorgesteld aan iemand die je probeert te ontlopen? Hoe gedraag je je neutraal ten opzichte van zo iemand in een klein en niet bepaald overbevolkt koffiekamertje? Hoe omzichtig ben je nog in staat te reageren op iemand, wiens geestelijkwelbevinden er van afhangt dat ie als kunstenaar beschouwd wordt? Niet bestand tegen de verleiding tenminste een positief oordeel te geven,alleen omdat je driehonderd bandjes hebt bekeken in een jury? Kun je zure oprispingen in complimenten vertalen? Ben je een zeurende etter?(Kom er bij zitten!)
JEAN PAUL FARGIER? ...wie zei dat? ... neee, en ik altijd maar denken dat hij alleen Frans verstaat. Gedverdemme, nou ja, dat is ook mijn zaak niet ...
...Nee ...Ja ...Oh zit dat zo ...MICHEL BOGIOVANNI? wat een klottestreek! Ik had het kunnen weten... Laten we het ergens anders over hebben ...de eerste prijs? eh, geen probleem, maar ik moet het even met de jury bespreken. ...Nee, je hoeft hem niet te delen. Zeker... geen probleem, als je de vroege trein neemt ben je op tijd voor de verrassing.
...Doewie!
Met wat fanfare worden de deuren van een verlaten bioscoop voor het publiek geopend. Kunstenaars verschuilen zich tussen het publiek, klaar om hun oorkonde van vakmanschap te ontvangen uit handen van een der Mothers of Invention van de videokunst. Die
deze historische gebeurtenis even plechtig aanschouwen als onze oude hoofdmeester in der tijd het uitreiken van de eindrapporten. De ceremonie bereikt bijna zijn hoogtepunt met de zegening van de artiesten door een vertegenwoordiger van het Europees Cultureel Riolering Systeem, de heer MICHAEL KUSTOW, als een Amerikaanse dame
binnenstormt om de wereld-premiere aan te kondigen van ... Hi, KATHY, de zwakke stem van een bewonderaar wordt niet opgemerkt. Daar was ze dan, de koningin van de Video Staten van Artmerica, de aftandse ambiance van een Frans provinciaal media-ontwikkelingproject transformerend in de MET van de CAT. Met haar onvergetelijke stem hijgt ze prachtige woorden in de microfoon: To Cannes or not to Cannes.
Zo, dat was het voor vandaag kinderen, God zegene jullie, welterusten, en morgen gezond weerop.