'''Hermetische bibliotheek.
Een zuiver-wit en gelakt gebroken-wit interieur.
Unieke uitgebreide verzameling van renaissancistische
teksten en verwante wetenschappelijke werken,
waaronder alle originele werken van Giordano Bruno
in het Latijn of een `Italiaans' dialect en verscheidene
vertalingen in het Italiaans, Engels, Frans, Duits.
Verder Cornelius Agrippa's De Occulta Philosophia,
Frances Yates' De geheugenkunst, een rijk geillustreerde
Horapollo, de Hypnerotomachia of Droom van Poliphilus.
Tegen de muur een reeks met inkt gekleurde alchemistische
en astrologische beelden.
Erudiete Geleerde is hier. Doctor Bibliothecaris is hier.
Je ziet een op het netwerk aangesloten PC-catalogus,
een vaas met geurige witte rozen
en een glazen kist met daarin een zeer oud boek.
First connection: personage #4711 moet worden beschreven.
@describe me as `nomadisch filosoof en kunstenaar.
In 1548 geboren in Napels, Italie.
Op 17 februari 1600 levend verbrand als verstokte ketter
op het Campo dei Fiori, Rome, omdat ik 'weigerde iets te
herroepen van wat (ik) had geschreven of gezegd'.
Publiceerde dertig teksten tussen 1581 en 1593.
Op 11 december 1993 herboren als simulacrum
op MemoryMOO, het Internet.''''
Giordano Bruno is een geheugenmagiër genoemd, een mystieke hermetist, een ambitieuze encyclopedist, een multimedia-visionair. Maar hij is meer dan de som van alle verwijzingen die hij heeft gegenereerd. Ongevoelig voor de tijd, is zijn werk zowel exact gelokaliseerd in de hoogtijdagen van de 16de-eeuwse renaissance in Europa, als schijnbaar hedendaags.
Bruno's laatst gepubliceerde tekst, De imaginum, signorum et idearum compositione (Over de compositie van beelden, tekens en ideeën), Frankfurt, 1591, is een belangrijke postmoderne semiotische verhandeling en kon zijn uitgegeven in één band met Eco's Segno van 1973. In de Opdracht bij het boek wordt uitgelegd dat het hoofdthema van het boek de compositie van beelden, tekens en ideeën is, met het doel de universele intentie, rangschikking en herinnering onder controle te krijgen en verklaart: want ons verstand kan zichzelf en alle dingen in zichzelf niet zien, behalve in hun uiterlijke verschijning, gelijkenis, beeld, vorm of teken . Verder begrijpen we niet door middel van eenvoud, toestand en eenheid, maar door compositie, combinatie, meervoudige termen, door middel van betoog en bespiegeling.
Voor onze doeleinden is Bruno's tekstcorpus een profetische nalatenschap van hermetisch gecodeerde sleutels om een universeel geheugensysteem te ontwikkelen - concepten die zich al hebben aangediend op Internet. De ontwikkeling van de cybernetica in de afgelopen vijftig jaar heeft de technologie opgeleverd waarmee het alwetende, alzijdig groeiende en navigeerbare opslagsysteem kan worden gerealiseerd dat Bruno zich vierhonderd jaar geleden voorstelde. Door de uiterst gedetailleerde instructies van Bruno te volgen kon een `gebruiker' uit de renaissance, die gezegend was met de vereiste zelfdiscipline, alle kennis van (het Europese beeld van) de wereld in zijn geheugen opslaan.
Ik heb drie boeken samengesteld. Het eerste bevat de algemene uitspraken die betrekking hebben op de verschillende manieren van betekenisgeving. Op dezelfde manier gaat Deel Een in op de verschillende omstandigheden waardoor onderwerpen worden voorbereid en afgehandeld, en beelden ingeprent en voorgesteld. Daarna tonen we hoe de atriums en velden van de verschillende genera moeten worden gebouwd en vervolgens presenteren we deze als voltooid bouwwerk. In hen bevindt zich uiteindelijk alles wat kan worden gezegd, gekend en voorgesteld; hier zijn alle kunsten, talen, werken en tekens. (Vertaald uit: On the Composition of Images, Signs and Ideas, translated by Charles Doria and Dick Higgins, Willes, Locker & Owens, 1991, blz 5.)
Op één niveau is dit werk een formule om een mentale encyclopedie te bouwen en samen te stellen, maar op een ander niveau is het een hermetisch en mystiek proces, een gnosis die zo is ontworpen dat ze werkt door middel van reflectie en simulatie, door het agressieve gebruik van beelden, ideeën en tekens. Het is het menselijk vermogen om beelden te maken, de verbeeldingskracht of het creatieve vermogen van de functionerende geest. Uitgaand van de grondregel dat elke vorm van creativiteit moet beginnen met structuur en discipline, biedt Bruno in zijn geheugen-geschriften een gids voor vorm en inhoud. Net als het systeem van bezielde mandala's in het Tibetaans tantrisme, is het onderliggende fundament van zijn systeem wiskundig, terwijl de geheugenkunst zelf gebruikmaakt van kleuren, beelden, tekens, geluiden en animatie.
@recycle #4711 als multimediaal geheugenmagier
In Over de Compositie van Beelden, Tekens en Ideeën schrijft Bruno: Want ware filosofie, muziek en poëzie is ook schilderkunst en ware schilderkunst is ook muziek en filosofie en ware poëzie of muziek is een soort goddelijke wijsheid en schilderkunst. En: Elders heb ik besproken hoe elke schilder van nature een maker van een oneindig aantal beelden is, die door middel van dit beeldvormende vermogen bouwt met waarnemingen en geluiden, door deze op allerlei manieren te combineren.
r*ead De Geheugenkunst
Frances Yates beschreef in 1966 Bruno als niet alleen een magiër van de mysterieuze geheugenkunsten, maar ook een religieus hervormer met brede en visionaire doelstellingen. Yates bracht hem tot leven naar de karikatuur van zijn figuur in de eeuwen volgend op zijn dood. Bruno's geheugenarbeid is geen op zichzelf staand fenomeen. Ze behoort tot een zeer specifieke traditie, de renaissancistische occulte traditie... de oefeningen in hermetische geheugentechniek zijn de spirituele oefeningen van een religie geworden... De religie van liefde en magie is gebaseerd op de kracht van de verbeelding en op de kunst van de beeldspraak waarmee de magiër het universum in al zijn eeuwig veranderende vormen probeert te vatten en van binnen vast te houden, met behulp van beelden die binnen ingewikkelde associatieve ordeningen in elkaar overgaan, en zo de eeuwig veranderende bewegingen van de hemelen weerspiegelen, beelden die zijn geladen met emotionele effecten, éénmakende beelden, beelden die steeds opnieuw één proberen te maken, steeds opnieuw de grote monas van de wereld in het beeld ervan, de menselijke geest, proberen te weerspiegelen.
@go renaissancistisch Europa
Volgens de Erudiete Geleerde was Bruno een man van zijn tijd: een volgeling van de hermetische kunsten en wetenschappen, kabbala, magie, astrologie, geobsedeerd door de taak alle godsdiensten bijeen te brengen, voldoende beïnvloed door de manier waarop zijn tijd zich de Griekse vorm en inhoud toeëigende om de kunst van Mnemosyne te onderzoeken voor zijn eigen ambitieuze doeleinden. De (her)ontdekking, vertaling en adaptatie van `Griekse' teksten betekende het begin van een radicale verandering van de toenmalige filosofie, kunst, wetenschap, politiek en godsdienst. Griekenland was als subliem gemythologiseerde tijd en plaats een gouden era van goddelijke schoonheid en wijsheid.
@go Griekenland circa 500 v.C.
De vergoddelijkte uitvinders, de redenaars, hadden ernstige opslagproblemen. Om puur praktische redenen - de stand van de techniek - moesten ze zich beperken tot de omvang van hun eigen geest. Gelukkigerwijs was Mnemosyne, de muze van de herinnering, gewoon om haar volgelingen te adviseren om een in detail uitgewerkte visuele herinneringstechniek toe te passen: het architecturale systeem van geheugenpaleizen of -theaters. Een gebruiker stelde zich voor dat hij wandelde door grote paleizen, theaters of andere gebouwen die hij kende of in zijn verbeelding schiep. Ideeën en kennis, de inhoud van theorieën en toespraken werden opgeslagen in afzonderlijke kamers en voorwerpen binnen het bouwwerk.
Van de orde van Athene tot een amorf wereldomspannend netwerk van netwerken, bloesemketens, ruggegraten, switch-banken, stapels Hayes modems in kasten, sysops en commissies, demonen en genieën, lukraak aan elkaar gematrixt aan het eind van de twintigste eeuw: de cybernetische opslag wordt geacht te zijn gelokaliseerd in het collectieve geheugen van de (onderling verbonden) mensheid.
Op zoek naar metaforen voor orde en navigatie - gopher, veronica, WWW en mosaic - en uiteindelijk verveeld door boter, kaas en eieren of ganzenborden, reisde homo ludens af om dungeons & dragons te spelen op het Internet en kwam op de proppen met een functionele replica van het Griekse systeem: de MOO.
@examine MOO
Een MOO of `MUD, Object-Oriented' is een verfijnd type MUD (multi-user dungeon of dimensie). Met zijn object-geöriënteerde programmeertaal die is ingebouwd in de omgeving, is een MOO intelligent en uitbouwbaar. Opgezet als basisstructuur - meestal gemodelleerd naar een bestaand gebouw, zoals het Media Lab van MIT, worden MOOs ontwikkeld en uitgebouwd door MOO-deelnemers die gebruik maken van een object-geöriënteerde programmeertaal die zo eenvoudig lijkt omdat hij wordt gebruikt in een spelcontext. Er kan hulp worden geboden door het systeem zelf, maar meestal komt die van vriendelijke en meer ervaren inwoners.
'''help dig
Showing help on `@dig'
Syntax: @dig "new-room-name"
@dig exit-spec to "new-room-name"
@dig exit-spec to old-room-object-number
Dit is het basisgereedschap waarmee je bouwt.
De eerste vorm van het commando creeert
een nieuwe kamer met de opgegeven naam.
De nieuwe kamer is nergens mee verbonden,
hij drijft in het ongewisse.
Het @dig-commando vertelt je echter zijn objectnummer,
zodat je het @move-commando kunt gebruiken
om er moeiteloos te komen.'''
Of volg Bruno's 'Regels voor voorwerpen' en 'Regels voor plaatsen' in De Umbris Idearum (Schaduwen van Ideeën), Parijs 1582, of zijn latere instructies voor de constructie van atriums en kamers, velden, voorwerpen, beelden en beweging:
'''Boek Een, Deel Twee, Hoofdstuk Elf
Opvallende elementen in het midden
van de kleinere kamers:
II. middenin het atrium of de kamer van de blasfemie
(tegenover het atrium van het plezier)
besprenkelt een priester in rode gewaden
een altaar met offerbloed;
V. in het atrium van de Roem (of Glorie),
draagt een matrone in haar rechterhand water
en in haar linker een spiegel.'''
Heidens, poëtisch, gewelddadig en gemakkelijk te onthouden, dit is de signatuur of het voorbeeld van Bruno's gepubliceerde werk, dat werd gebruikt als primair bewijsmateriaal tijdens zijn proces. Zijn belangrijkste misdaad was dat hij zich krachtig uitsprak ten gunste van de verbeeldingskracht en suggereerde dat het niet alleen mogelijk was om anders dan de Kerk te denken, maar dat andere werkelijkheden - plaatsen, beelden, vitaliteit - trillend van leven konden worden ervaren in een rijk dat nooit onderworpen kon worden - de menselijke geest. En hij gebruikte een nieuw medium - boekdrukkunst - om deze `gevaarlijke' ideeën en instructies door te geven aan een veel groter publiek dan tot dan mogelijk was. Tegen het eind van de 16de eeuw had de wetgevende macht in Italië - de Kerk - al gereageerd op de laatste revolutie van de communicatiemiddelen met onontkoombare en strenge wetten tegen ketters. Giordano Bruno werd levend verbrand op de brandstapel.
'''home
Hermetische bibliotheek.
Een zuiver-wit en gelakt gebroken-wit interieur.
Unieke uitgebreide verzameling
van renaissancistische teksten
en verwante wetenschappelijke werken,
waaronder al Giordano Bruno's originele werken
in het Latijn of een 'Italiaans' dialect
en verscheidene vertalingen in het Italiaans,
Engels, Frans, Duits.
Verder Cornelius Agrippa's De Occulta Philosophia,
Frances Yates' De geheugenkunst.
Tegen de muur een reeks met inkt gekleurde
alchemistische en astrologische beelden.
Erudiete Geleerde is hier. Doctor Bibliothecaris is hier.
Giordano zegt: ''Kijk naar de analogieen.
Beschouw de overeenkomsten.''
Je ziet een op het netwerk aangesloten PC-catalogus,
een vaas met geurige witte rozen
en een glazen kist met daarin een powerbook,
verbonden met een telefoonaansluiting.'''
vertaling ARJEN MULDER
Met dank aan:
Biblioteca Philosophica Hermetica in Amsterdam, Frances Yates, Charles Doria en Dick Higgins, Sean@MediaMOO en de vele MOO-bewoners die antwoord gaven op mijn praktische vragen.