Jodie Carey

In haar serie nieuwe werken laat Carey een puurdere, eenvoudigere vorm zien. Eerdere werken zoals 'Monument' (2007), een drie Jodie Carey
meter hoge bruidstaart van gipsen afgietselen van botten, of 'In the Eyes of Others' (2009), gigantische kroonluchters aan het plafond van het Towner Museum, lieten een theatrale en epische schaal zien. Voor haar nieuwe tentoonstelling streeft Carey naar een minimaler, poëtischer en beheersder resultaat.
 
In haar sculpturen, muurschilderingen en werken op papier creëert Carey atmosferische, bijna abstracte vormen, tekens en vlekken. Ze zijn als sporen; fragiel en efemeer. Carey gebruikt eigengemaakte pigmenten uit materialen als bloed, bot, paracetamol, as en cement. Ook in haar eerdere werken gebruikte ze onconventionele materialen die associaties opwekken met praktisch gebruik in ons dagelijkse leven. Haar materialen zijn provocatief en nederig tegelijk.
 
Het is typerend voor Carey om alledaagse en miskende dingen te verheffen tot sublieme en adembenemende kunstwerken. Vaak ook stipt zij de fragiliteit van ons leven aan en onze houding tegenover de dood, door materialen te gebruiken die delicaat en tijdelijk zijn zoals het stof uit een stofzuigerzak, spekvet of suikerglazuur.
 
Haar nieuwe, meer minimale werk is in geen geval een ontkenning van haar eerdere werk maar kan worden gezien als een poging om het te ontleden tot de kern, tot de essentie van materiaal en gemoedstoestand. Wat blijft is het obsessieve, onverdroten vakmanschap en de sterke impact die misschien nog wel meer voelbaar is in deze nieuwe, geconcentreerde vormen.