Medische Misogynie
Waarom moest Erica Monde zo lang wachten op een diagnose van endometriose? Waarom zien we menstruatiepijn nog steeds als ‘normaal’ en ‘natuurlijk’? Endometriose symptomen worden genegeerd en verergerd door desinformatie, gebrek aan zorg en medische misogynie. En als er al een diagnose wordt gesteld is de ziekte lastig te behandelen en gaat het vaak gepaard met te agressieve ingrepen. Misschien zouden we ons tijd en geld moeten stoppen in het ontwikkelen van methoden die onze omgeving en lichamen minder schaden?
There’s Not Much We Can Do vraagt ons om te heroverwegen wat belangrijk is in onze maatschappij: moeten we wel streven naar perfectie door middel van agressieve, controlerende methoden? Het bevraagt ook of er überhaupt zoiets bestaat als een perfect, “gezond” lichaam of landschap en schaart zich in plaats daarvan achter dat wat ongehoorzaam groeit.
Fallopia Japonica
Erica’s documentaire veroordeelt de Japanse duizendknoop of endometriose niet, maar wel hoe mensen ermee omgaan. Activiteit of passiviteit, beide resulteren in geweld. In plaats van Japanse duizendknoop te verdelgen kunnen we die bijvoorbeeld ook inzetten voor diens helende eigenschappen. De plant bevat de ontstekingsremmende stof 'resveratol' wat endometriose klachten vermindert.
Door de gedeelde ervaringen van vrouwen en mensen met een baarmoeder en Japanse duizendknoop te laten zien, herinnert There’s Not Much We Can Do ons aan onze verantwoordelijkheid als maatschappij om voor elkaar te zorgen.
Over de Kunstenaar
Erica Monde is filmmaker, antropoloog en kunstenaar uit Noord-Californië en woont momenteel in Schotland. Haar werk richt zich op de relaties tussen het lichaam en de omgeving, queer ecologieën, geneeskunde, ritueel en genezing, en het bestuderen van oefeningen en ervaringen van haar eigen en andere lichamen.
Ze heeft een Master of Fine Arts in documentaire regie van de Universiteit van Edinburgh en een master in medische antropologie van de Universiteit van Heidelberg, en put uit meer dan tien jaar ervaring in somatische praktijken zoals dans, 'focusing' en bewegingsstudies. Ze is medeoprichter van IMPRINT Documentary Collective, een internationaal, feministisch filmcollectief dat zich bezighoudt met belichaming en het lichaam in het filmmaken.
Régie en montage: Erica Monde
Producent: Clara Harris
Script: Erica Monde and Theo Panagopoulos
Cinematograaf: Marta Massa
Geluidstechnicus/ontwerper: Alexis Psillas
Commissie van de Scottish Documentary Institute en Screen Scotland voor ‘Bridging the Gap’
Geschreven door: Mila Benjamins, ge-edit door Naomi van Dijk
