Ik kijk naar mij en naar mijn kinderen; wat wij nodig hebben en wat wij niet kunnen kopen, dat ontwerp ik. Met materialen die ik thuis heb, op straat vind, op tweedehands markten of door rond te vragen. Wat ik nodig heb dat zouden andere mensen ook nodig kunnen hebben. Het gaat om basis producten zoals bijvoorbeeld voor de kinderen een broek om in te wonen. Die gaat vijf jaar mee en je hebt er geen andere van nodig. In plaats van heel veel nodig te hebben wil ik een degelijk, duurzaam en goed vormgegeven en gemaakt kledingstuk of object. Een van de objecten is een leren bokszak. Alles ontstaat uit een noodzaak die ik zelf ervaar en die ik dan vertaal naar een publiek.
Mijn achtergrond is advocaat maar ik heb vanaf mijn dertiende meubels ontworpen en woon items genaaid zoals bankbekleding. Na een aantal jaren gewerkt te hebben als advocaat ben ik architectuur gaan studeren aan de TU Delft en vervolgens op de Rietveld Kunstacademie Amsterdam. Naast mijn studie en werk in de advocatuur ben ik altijd dingen blijven maken, ik miste het ambacht op momenten dat ik veel met mijn hoofd bezig was.
Nu heb ik een eigen merk, Snekkerbuks, samengevat noem ik het “Textiele Architectuur" dat zich vertaalt naar objecten en kledingstukken die heel lang mee gaan en robuust zijn in gebruik naast dat ze een esthetische waarde vertegenwoordigen. Per ontwerp maak ik gemiddeld 20 prototypes zodat iets precies wordt zoals het in mijn ogen het beste werkt en ook visueel klopt. Dat ontdek ik door gedurende minimaal een half jaar elk product zelf te gebruiken en door anderen te laten testen. Mijn objecten en kledingstukken zijn van een dergelijke kwaliteit dat er zelfs een circulair systeem is ontstaan.
