-Hoe is het idee voor het project tot stand gekomen?
CJ: “Ik heb zo’n 12,5 jaar binnen Philips gewerkt, waar ik onder andere het intranet heb opgestart, zo rond 1996. Ik was daar de laatste 7 jaren, tot 2008, ook verantwoordelijk voor het jaarlijkse innovatie evenement dat op de High Tech Campus in Eindhoven wordt georganiseerd. Dat evenement bestaat sinds 1959. In 2006 konden we voor het eerst laten zien wat iedereen nou echt belangrijk voor de toekomst van Philips vond. We hadden namelijk iedereen een pasje gegeven. Bezoekers konden daarmee hun persoonlijke investeringsbudget bij de verschillende project neerleggen. En iedere 60 seconden keek dan een web applicatie welke projecten de slimste techneuten en de beste marketeers van Philips ’t belangrijkst vonden.
Je kunt zoiets realiseren bijvoorbeeld met RFID; wij deden het met de opvolger daarvan die toen net was uitgevonden - Near Field Communication. Maar da’s niet zo relevant. Mensen iets in handen geven waarmee ze iets zinvols kunnen doen, bijvoorbeeld ‘stemmen’, in combinatie met een internet-applicatie die real-time in goed Engels het ‘collaborative result’ laat zien, dat is een idee waar nog héél veel voor valt te verzinnen.”
- Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
CJ: “Nadat ik bij Philips vertrokken was en met andere partners, Cox IT Producties, Made in Holland en Simple Concept Studio, langs die lijn van ‘real-time web’ verder wilde ontwikkelen, liepen Frens Frijn, directeur STRP Festival, en ik elkaar tegen het lijf. We kenden elkaar van de periode dat hij STRP begon en ’t klikte opnieuw héél snel. Op een gegeven moment zei hij: Zullen we niet gewoon beginnen te schrijven en dit idee gaan realiseren?”
- Waarom is je project volgens jou innovatief?
CJ: “’t Spannende nu is, denk ik, om de hele interactie tussen bezoekers en ’t STRP Festival echt een extra dimensie te geven. Hoe gaan we dat vormgeven tijdens ’t Festival? Daarover denken we met studenten van de TU/e na. Wat betekent dit voor ‘interactieve ruimtes’? Da’s een vraag waar we met Philips antwoord op proberen te gaan geven. En ’t belangrijkste: hoe zorgen we ervoor dat bezoekers het leuk vinden, om iets te kunnen doen met kunstwerken, hetzij stemmen, hetzij zich aanmelden voor meer informatie erover, hetzij willen weten waar de kunstenaar na STRP gaat presenteren. We willen dat binnen twee jaar op een succesvolle manier doen voor zo’n 25.000 à 30.000 bezoekers. En dan willen we ook nog dat die beleving van de bezoekers en hun interacties met de kunstwerken zelf ook weer in een kunstwerk worden weergegeven.
STRP is een ‘art & technology’ festival. De grote vraag is: kun je, door RFID- & web-technologie slim in te zetten, kunst en technologie, en mensen die daarin geïnteresseerd zijn, bij elkaar brengen op een hele nieuwe manier die echt een onderscheidende festivalbeleving biedt? Zeker in de regio Brainport, waar je echt pogingen op gang ziet komen om het creatief-culturele denken te knopen aan de industriële creativiteit, kan dat iets unieks op gang brengen. Als ons dat lukt, dan zijn we flink innovatief geweest!”
- Wat kan MLNA voor je project betekenen?
CJ: “Eerlijk gezegd vind ik ’t een beetje lastig om daar 1-2-3 een antwoord op te geven. Wat ik hoop, is dat een site als deze ertoe bijdraagt dat mensen meer gaan samenwerken. Ik kom vanuit het Philips NatLab waar het hek is weggehaald en het een ‘High Tech Campus Eindhoven’ is geworden: ook andere bedrijven opereren nu op het terrein waar vroeger echt alleen Philips mensen mochten komen. In de industrie heb ik het bewustzijn zien groeien dat echte innovaties in samenspraak gebeuren; koppelingen tot stand brengen tussen ‘industrie’ en de ‘culturele sector’ zou wat dat betreft hele verrassende en positieve resultaten kunnen hebben. Ook voor hele nieuwe gebieden, zoals bijv. ‘sustainable development’. Philips Research heeft daarvoor laatst een innovatie-workshop georganiseerd, samen met het Van Abbemuseum, in het Van Abbemuseum zelf, gebruik makend van hedendaagse kunst.
In dat museum loopt nu overigens ook ‘Play Van Abbe’. Toen Staatssecretaris Timmermans dat opende, had hij het, héél inspirerend, over de maatschappelijke relevantie van kunst: niet aan de buitenkant van de maatschappij, maar meespelend in het spel. Ook economisch lijkt me dat relevant; misschien is dat wel een beetje typisch voor Brainport waar de problematiek van industrieel en postindustriële tamelijk actueel is. Hier heb je bijv. ook het (voorheen industriële) Strijp-complex – in de Volkskrant omschreven als ‘de Verboden Stad’ van Eindhoven – wat nu ontwikkeld wordt tot een tweede culturele hart van de stad. Vanuit mijn achtergrond als socioloog vind ik die overgang ook een belangrijk aspect van cultuur.
Als makelovenotart voor wat extra liefde en misschien zelfs creatieve productiviteit in die richting zorgt, dan lijkt me dat, ook economisch een hele goede zaak!”
