Postman beschrijft de ontwikkeling en de eigenschappen van een technopolie. Dit is een maatschappij waarin technologie is vergoddelijkt. De maatschappij zoekt zijn reden van bestaan in techniek, wordt bevredigd door technologie en laat zich leiden door techniek. Zo'n maatschappij is gekenmerkt bij een informatie overschot en de techniek wordt gebruikt om richting te geven aan de individuen en de maatschappij als geheel.
In een maatschappij gekenmerkt door werktuigen, wordt technologie gebruikt om praktische problemen op te lossen. Daarnaast is het een ondersteuning van de symbolische wereld uitgedrukt in religie, kunst, politiek en traditie. Al deze maatschappijen zijn technocratisch, dus gereedschappen werken binnen een gecontroleerde ideologie. Dit maakt het bijna onmogelijk voor technologie om mensen te onderwerpen aan de eigen behoeften.
De schrijver refereert aan Harrold's Innis opvatting van kennismonopolies. Postman legt hiermee uit hoe technologie zo veel macht heeft in een technopolie. Nieuwe technologie verandert diegene die de macht over deze technieken hebben als een nieuwe elite. Zo ontstaat een kennismonopolie bij mensen die hier helemaal niet competent voor zijn. Het geeft hen dus onverdiende autoriteit en prestige. De mensen buiten dit kennismonopolie moeten geloven in de bedrieglijke wijsheid van deze nieuwe technologieën. Dit is echter weinig relevant voor de gewone man.
