Ik bleef stokstijf staan, met kloppend hart. Als de politie me te pakken zou krijgen, wist ik dat ik uit het land gegooid kon worden en dat het me verboden zou worden terug te keren. Maar blijkbaar ging het ze niet om mij. Het ging ze alleen maar om die grote man, die op het punt stond te ontsnappen – totdat een voorbijganger hem met zijn fiets tegenhield, en hij viel. De politie was verbazingwekkend zachtzinnig toen ze hem te pakken kregen; ik probeerde me hetzelfde scenario in Caïro voor te stellen, en dat zou heel anders zijn afgelopen.
Ik begreep uit het gepraat van mensen om me heen dat de man had geprobeerd in de straat iemands fiets te stelen. Ik vond het poëtisch gezien rechtvaardig dat hij op zijn beurt door een fiets (of als het ware door het stuur van een fiets) in zijn kraag was gevat. De fiets heeft een vreemde kracht in deze sta.
De Fietsendief
Ik was ‘s nachts in de buurt graffiti aan het spuiten. Het was ongeveer drie uur ‘s morgens. Ik was helemaal in het zwart gekleed, om geen aandacht te trekken, toen er plotseling een grote man door de straat kwam rennen, achtervolgd door de politie
