Through the Telly and what Mrs Toy found there

Mrs Toy zat tevreden te midden van haar hele gezin in haar eigen stoel voor de buis. Afwas gedaan, thee en kaakjes op tafel, breiwerk op schoot...

BLUE BAND! schreeuwde Horrace ineens. Verdikkeme, die had ze zelf ook wel geweten. Zonder haar te waarschuwen waren ze al begonnen met Laten we doen datje moeit raden welke reclame het was. Niet boos worden maar. Straks na het journaal werd het pas echt serieus. LIPTON! krijste Prudence. Wijsneus, dacht Mrs Toy. Bij de openingstune van Teil addicts bloeide Mrs Toy op. Hier was zij buiten kijf het hele gezin de baas.

Television's toughest programme, een kwis met vragen over allerlei Britse en Amerikaanse televisieseries - en zij wist bijna altijd het goede antwoord. Stil jongens. Op het scherm verscheen het overbekende vrolijk gekleurde televisietje. Erin verdwenen vliegtuigen, stoelen, brillen, en nog veel meer. Het toestelletje moest wel een enorme zuigkracht hebben!
Ook voor haar had het een sterke aantrekkingskracht. Ze had zich al zo vaak afgevraagd wat er zou gebeuren als ze haar stoel zou loslaten en zich gewoon zou laten meevoeren. Ze had al zo vaak het spel meegespeeld, maar hoe zou het daar in het echt zijn? Het lijkt precies als bij ons thuis, behalve dat zij daar net de andere kant op kijken dan wij. Wat zou er achter de rand van het televisiescherm zijn?

Zou die presentator echt zo’n sympathieke jongen zijn... en zou hij wel lekker ruiken?
Want dat weet je dus niet. Wat zou het enig zijn als je je door dat scherm kon laten opzuigen, zomaar dwars door dat leuke teeveetje kon vliegen en een keer een kijkje kon nemen bij Tehy Addicts.

Laten we doen alsof wij in de quiz zaten, zei Mrs Toy nog, toen alles mistig werd en het flink begon te waaien. Zo zat ze nog voor de televisie, en zo bevond ze zich in een dichte nevel. Oei, witte wieren als ik het niet mis heh. zei ze. Maar de mist om haar heen was geen mist - het televisiescherm smolt langzaam weg. Toen het glas helemaal zacht geworden was, liet ze zich erdoorheen waaien. Voor ze goed en wel door had wat haar óverkwam, schuifelde ze voorzichtig door Telly Addict Street, in de richting van de televisiestoelen. Net onze eigen straat, dacht ze, alleen is het hier aan de ene kant dag en aan de andere nacht. Ze zag in de verte de presentator op haar afstevenen. Blij dat u heeft kunnen komen Mrs Toy, zei hij, terwijl hij zijn hand uitstak en zij hem zo onopvallend mogelijk besnoof. Dat viel tenminste alvast reuze mee.

Wat zou het lollig zijn als heel Gloucester nu naar me zat te kijken op televisie. En iedereen zou de volgende dag zeggen Hebben jidlie ook Mrs Toy op teevee gezien, wat was ze verdraaid goed kei En als ze dan langs zou lopen, op weg naar de kruidenier, dan zouden ze elkaar aanstoten en haar bewonderend toelachen. Maar kijk, het leek wel of daar Horrace en Prudence zaten, diep weggezakt in de teeveestoelen die bestemd waren voor de quizkandidaten. En haar schoonzoon Perry? Hoe kon dat nou. Ze wilde het vragen aan de quizmaster, maar die riep dat hij geen geluid had en verdween. Toch had hij best geluid, ze hoorde hem toch zelf.

Wat ze iedere week op televisie zag, leek, nu alles groter was dan op teevee, nóg meer op haar eigen huiskamer. Maar een blik op het deel dat voor de kijker thuis altijd verborgen blijft, maakte haar duidelijk dat de gelijkenis niet ver strekte. Het kon hier wel een goede beurt gebruiken. Wat een troep! Mompelend duwde Mrs Toy tegen een van de deuren, om binnen eens een kijkje te nemen. Tjeetje, deze huizen waren helemaal geen huizen, maar op karton geschilderde gevels: nep. En achter het karton lagen overal snoeren, daar kon iemand nog wel eens een flinke smak over maken. Mrs Toy wilde net beginnen met opruimen, toen ze haar naam hoorde roepen. Het spel ging zeker beginnen.

Toen ze twee stappen in de richting van de stoelen deed was ze de hele straat al door, en dat terwijl die in Gloucester wel een paar honderd meter lang is, dat wist ze zeker. Ze stond even stil omdat ze zich een beetje duizelig voelde. Snel, sneller, snelst, riep de presentator en sleurde haar mee. Waar is uw naamkaartje? vroeg hij. Heeft ze niet, ze is door de televisie gevlogen, werd er vanuit het publiek uitgelegd. De presentator zette zijn snor recht. U had beter met de trein kunnen komen, op uw leeftijd.

Mrs Toy wilde tegensputteren, maar ze wist eigenlijk niet wat ze moest zeggen en ging dus maar zitten in de eerste de beste stoel die ze zag. Vanuit het publiek steeg een donderend gelach op: ze was in de stoel van de presentator gaan zitten. Deze liep naar voren en sprak de lachers streng toe. Als jullie soms denken dat wij hier zijn om jullie te amuseren, zei hij, dan zullen jullie moeten betalen. Oh nee, het is helemaal andersom, integendeel. Wij betalen jullie om te klappen, zodat de mensen thuis zich kunnen amuseren. Het publiek keek beschaamd. Het spijt ons ten zeerste, zei het in koor en begon braaf te klappen. Want geld is geld, dacht het in koor. De presentator grijnsde, Integendeel, mompelde hij in zijn snor en tilde Mrs Toy uit zijn stoel.

Pardoes kwam Mrs Toy in de lege teeveestoel tussen haar familie terecht. Mams in het midden, zoals dat hoort, want moeders zijn namelijk de allerbeste Telly Addicts.
Hoe heet u eigenlijk? fluisterde de presentator in haar oor.

Uw voornaam bedoel ik. Wel, mijn naam is Mrs Gladys Toy- Courtesy natuurlijk. Hij dacht toch niet dat ze die niet zou weten. Volgende vraag. Hoe oud zei u dat u was?

Eenenzestig jaar. Fout. gilde de presentator, U heeft nog niets over uw leeftijd gezegd! Oh jee, ze moest op haar tellen passen. Ze was behoorlijk in de war. Dat kwam natuurlijk van het andersom leven. Ze zaten wel gewoon met zijn viertjes voor een televisie, maar zat thuis Horrace links van haar en Prudence rechts, nu was het net andersom. Was het gek dat een gewoon mens daar een beetje draaierig van werd. Waar was haar vlugzout?

Iemand riep actie! en toen ging alles ineens heel snel: de lichten gingen aan, de openingstune klonk en het publiek applaudisseerde voor de presentator. Ze begon zich nu wel op haar gemak te voelen, neuriede het bekende melodietje zachtjes mee en keek vrolijk om zich heen. Terwijl de tegenkandidaten werden voorgesteld groeide haar zelfvertrouwen. Die Plants zou ze wel aankunnen, ze zagen er niet al te snugger uit. Toen waren ze zelf aan de beurt. En dit zijn dus de Toys! Het spel was begonnen.

Het ultieme televisieprogramma daagde de ultieme televisiekijker uit op het gebied van televisie, op televisie. De een had het voordeel van de archieven, de ander moest putten uit zijn geheugen. Alle programma's konden aan bod komen, slechts een was taboe: Teüy Addicts. Wie zou er winnen...

De eerste ronde, vragen over comedy-fragmenten, liep gesmeerd. En öf ze daar verstand van had: op vier van de vijf vragen wist zij het enig juiste antwoord. Bij Telly Addicts was moeders de baas. De vraag van de volgende ronde, waarbij Feüow Teüy Addicts op straat cryptische omschrijvingen geven van televisiepersonages, was een echt nadenkertje. Een jongeman zei: Een lift zou hem goed van pas zijn gekomen. Een guitig meisje voegde hier aan toe: Hij liet geen vingerafdrukken achter, omdat hij witte handschoenen droeg. Ze had geen idee - een gentlemaninbre- ker? Zijn werk had zijn ups en downs. Dat was duidelijke taal. Het moest wel Hudson zijn. Mooi weer drie punten binnen.

Maar de Plants waren helaas nog niet zo stom als ze er uitzagen. De stand was gelijk en de spanning te snijden. Bij de drama-fragmenten dreigde het mis te gaan. Goeie grutten, waarvan was dat nou een stukje. Ze keek nooit naar westerns. Hoopvol keek ze naar Perry, de cowboy van de familie. Daar zat die slampamper weer te slapen. Horrace gaf hem een dreun, en na wat geruzie kwamen ze samen tot het juiste antwoord: Big Vaüey.

Bij Vintage, de gouwe oudjes, herstelde ze zich. Wat konden de magische veren van Tex Tucker? Zonder aarzelen zei ze: Ze lieten zijn twee revolvers afgaan en zijn hond en paard praten. Het publiek was verbijsterd. Mrs Toy was de beste Teüy addict aller tijden! Overmoedig geworden door dit succes gaf ze bij Titles and Tunes te snel antwoord en het zo alles in de soep lopen. Ze noemde zowel de foute title als de foute tune. Een golf van teleurstelling overspoelde het publiek. Maar zo hoorde het niet te gaan - ze wist het antwoord best wel. De presentator gniffelde. Nu niet de controle verhezen, ze zou het wel goed maken en zorgen dat Gloucester morgen trots op haar zou zijn.

Op naar de volgende ronde, het channdhopping. Hierin kon je alles verwachten. Met de hoover doover koos ze kanaal 6. Op het scherm verscheen kanaal 10. Dit klopte natuurlijk niet, maar ze was ondertussen al wel het een en ander gewend, zo in de televisie. Plotsklaps dook de presentator achter haar op. Een grote of een kleinel Een attributenvraag dus. Overdonderd stamelde ze: Een grote alstublieft en voor ze het wist zat ze met een soort gasstel op schoot. Bij wie hoort deze prop? Al sloeg je haar dood.

The Swedish Chef, gokte ze met een hoofd als een vraagteken. Het publiek brulde. U heeft gelijk, dat is het niet. integendeel. U kijkt vast niet genoeg televisie, spotte de presentator, aan wie kan dit anders toebehoren dan aan de - Interceptor! De volgende vraag was voor Prudence. Zij koos kanaal 4 en prompt flitste kanaal g op: Sing de Sig. Zing de Dynasty-intro, las de presentator van zijn briefje. Gelukkig mocht de hele familie Prudence bij het beantwoorden van deze vraag helpen. In koor zetten de Toys de DoSas-tune in. Weer mis. Het ging erom spannen. De presentator lichtte toe: Behalve de score is er nog niets veranderd. Tussen de Toys en de Plants gaapt een gat van wel drie pinten in het nadeel van de Toys. Zou dit nog te overbruggen zijn. Ze hebben nog een kans... De spotlightronde, waarin binnen één minuut ieder familielid om de beurt onder de spots komt en drie vragen moet beantwoorden.

Eerst moesten de Plants deze race tegen de tijd afleggen, waarin iedere seconde telt. Mrs Toy zag tot haar genoegen de paniek toeslaan. Ze maakten een paar stomme fouten en draalden bij vragen die ze niet wisten. Nu waren de Toys aan de beurt. De lampen gingen uit, de spots aan. In een razend tempo werden de vragen op ze afgevuurd. Snel, sneller, snelst, spoorde de presentator ze aan. Toen Mrs Toy aan de beurt was, realiseerde ze zich dat ze alledrie haar vragen goed moest hebben om te winnen - en ze had nog slechts acht seconden te gaan. De snor van de presentator trilde van spanning. Zonder enig teken van onzekerheid - Mission Impossible, Terry Wogan, Zachary Smith! - bracht ze de quiz tot een glorieus einde. De kinderen keken haar stralend aan en Horrace gaf haar een schouderklopje: Goed gedaan, mams!Wat enig, zei Mrs Toy. Wie had nou gedacht dat ik nog eens Teüy Addicts-winnares zou worden! Ze nam haar applaus in ontvangst. Eerst glimlachte ze nog wat stijfjes. Ze wist niet goed welk gedrag het beste bij haar nieuwe status paste. Maar al snel klapte ze vrolijk jubelend mee. Later zou ze zeggen. Oh... het was best aardig daar in de televisie (en dan maakte ze haar favoriete gebaar, met de hand langs het haar), het loos aüeen zo warm onder die lampen... Ondertussen zwol het applaus aan. Hard, harder, hardst! krijste de presentator. Het werd snel zo hard dat het haar eigen gejubel overstemde. Lieve hemeltje, wat een herrie. Ver op de achtergrond hoorde ze omroepen welke fantastische prijzen ze had gewonnen. Wat precies verstond ze niet, het applaus overdonderde alles.

Wat is de oorzaak van de donder ? siste de presentator in haar oor. Bliksem, zei ze, of nee. net andersom. Ze. wist het werkelijk niet meer. Eens gezegd, blijft gezegd, hoorde ze de presentator zeggen. En het begon te bliksemen dat het een lieve lust was. Er stak een wervelstorm op - dit had ze al eerder meegemaakt. Weldra vloog ze weer door de mist. De donder verstomde en ze hoorde Perry snurken. Het werd iedere seconde luider en duidelijker. Je zou niet zo luidruchtig moeten snurken jongen, het is hoogst onbeleefd, zei Mrs Toy terwijl ze haar ogen uitwreef en verbaasd om zich heen keek. Haar breiwerk lag op de grond en de kaakjes waren op. Gelukkig had niemand haar tijdelijke afwezigheid opgemerkt.

[na de zomer zal de bbc Teüy Addicts weer wekelijks uitzenden]